و وسوسه هاي دروني افراد موجب كمرنگ شدن واقعيت بيروني حجاب مي شود؟ آيا در تعريف، توصيف و تبيين حجاب و پوشش و بيان چيستي و چرايي آن نقصي بوده يا در نوع ورود به مبحث «حكم حجاب و پوشش» دچار اشتباه شده ايم؟!

به نظر مي رسد اكثر آثار موجود از اين نقصان رنج مي برند كه بحث حجاب و پوشش را از ميانه راه و نه از ابتداي آن پي گرفته اند و از اين رو به نتيجه مطلوب نرسيده اند. بايد پذيرفت كه اعتقاد و باور توحيدي ابتداي راه است و ضروري بودن حكم حجاب و احكام آن ميانه راه، آيت الله جوادي آملي مي نويسد:

«اعتقاد، گره خاصي است كه بين جان متفكر و نتيجه قضيه – قضيه اي كه از گره علمي بين موضوع و محمول ايجاد شده است – برقرار مي گردد... اگر كسي به امري معتقد باشد، آن عقيده او را به خود مي بندد و گره مي زند و رها نمي كند و به دست وسوسه ابليس از درون و دسيسه گران از بيرون نمي سپارد.» 1

1 . جوادي آملي، عبدالله، مبادي اخلاق در قران، ص 214. در واقع اگر «واجب بودن حجاب» به ذائقه كسي خوش نمي آيد به اين علت است كه هنوز با "واجب الوجودي" كه اين حكم را براي او تشريع نموده، آشنا نيست و يا رابطه وجوب اين حكم با شارع و با حال و آينده خود را نمي داند. آنكه سخن را از نيمه آغاز مي كند و به نتيجه نمي رسد، اصل سخن را نبايد زير سؤال ببرد